- Τέχνη και Φαινομενολογία
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Δέσποινα Μπάλλιου
φιλική συμμετοχή: Guy- Pierre Tur Valverde
Η φιλοσοφική παράδοση της φαινομενολογίας με ιδρυτή τον Edmund Husserl και συνεχιστές του έργου του τον Martin Heidegger, τον Maurice Merleau – Ponty κ.α., προσφέρει μια μέθοδο που μας βοηθά να καλλιεργήσουμε μια φυσική και αυθεντική σχέση με τον κόσμο και την τέχνη.
Πρόκειται για μια οπτική που επαναπροσδιορίζει την αξία της άμεσης και με νόημα ανθρώπινης εμπειρίας, αναδεικνύοντας το υπαρξιακό «γίγνεσθαι».
Χαρακτηριστική για την φαινομενολογική προσέγγιση είναι η άποψη, ότι ο κόσμος είναι «ήδη εδώ», μοναδικός και ανεξάντλητος να τον ανακαλύψουμε μέσω του «βιώματος της αλήθειας μας».
Η φαινομενολογία είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της θεραπείας Gestalt, επιδιώκοντας να προσδιορίσει και να ενισχύσει την άμεση εμπειρία, εκλεπτύνοντας την επίγνωση του ατόμου και της πραγματικότητάς το, μέσω της φαινομενολογικής μεθόδου – εποχή, αποβλεπτικότητα, βιωμένο σώμα, νοηματοδότηση.
Η ενασχόληση της φαινομενολογίας με την τέχνη αποτελεί ζωντανό χαρακτηριστικό της φαινομενολογικής παράδοσης στην φιλοσοφία, πιστεύοντας πως τα «έργα τέχνης» είναι φαινόμενα ικανά και δυναμικά να αναδείξουν την σχέση μας με τον κόσμο.
Σύμφωνα με τον Merleau Ponty (1991) η τέχνη μας διδάσκει σχετικά με την ενσώματη αντίληψη της σχέσης μας με τον κόσμο. Θεωρεί ότι «η τέχνη είναι μια στροφή προς το είναι των πραγμάτων στη μυστική δόνησή τους, αποτελεί την διάνοιξη μιας προοπτικής προς την φύση…, όπου η δραστηριότητά της είναι δραστηριότητα εκφραστική…, εγκαθιδρύει με αυθεντική γλώσσα, νέες σημασίες…, λέει αυτό που δεν έχει ειπωθεί για να κάνει να αναδυθούν νέα ίχνη προσανατολισμού μέσα στον κόσμο» (σελ. 15).
Η θεραπεία Gestalt ως μια φαινομενολογική προσέγγιση είναι άμεσα συνδεδεμένη με την τέχνη, καθώς την αντικρύζει, τόσο ως όχημα, όσο και ως οντότητα, από μόνη της. Επίσης την θεωρεί σημαντική στην ανάπτυξη μιας «δημιουργικής» θεραπευτικής διαδικασίας, παρέχοντας το έδαφος, τα εργαλεία και τον ζωντανό πειραματισμό και διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο την διερεύνηση, την κατανόηση και το βίωμα της θεραπευτικής δουλειάς.
- Ψυχοπαθολογία & Τέχνη
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Γιάννα Γιαμαρέλου
Φαινομενολογία.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο Brentano, ο δάσκαλος του Hursell και μια σειρά φιλοσόφων, όπως ο Kant, ο Ponty κ.α., καθώς και αιώνες πριν ο ελληνικός αποφατισμός που αναφέρεται στο «ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, αλλά σημαίνει», υποστηρίζουν ότι «δεν μπορούμε να ορίσουμε την πραγματικότητα, μπορούμε μόνο να ορίσουμε το πώς παρουσιάζεται σε εμάς ως φαινόμενο στο παρόν».
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο έχει να κάνει με τις εμπειρίες μας. Ο κόσμος υπάρχει για μας μέσα από το νόημα που δίνουμε και στο πώς αντιλαμβανόμαστε.
Τέχνη.
Για τους Έλληνες όπως αναφέρει ο Gadamer είναι μια γνώση σχετικά με το πώς κατασκευάζεται κάτι και όχι η ίδια η κατασκευή. Οι σχετιζόμενες με την Τέχνη έννοιες ήταν άμεσα διαθέσιμες για να εκφράσουν την εγκόσμια τάξη, γλυπτική, ζωγραφική, ποίηση, μύθοι, μουσική, χορός, θέατρο, αγώνες.
Σε αυτό το σεμινάριο θα διερευνήσουμε προσεκτικά το πώς ποιείται μια άκαμπτη δομή και όχι την κατασκευή της ίδιας της δομής.
Θα διερευνήσουμε μαζί την αποσύνδεση, την αποπροσωποίηση, την απομόνωση, την επιθετικότητα και θα τις κατανοήσουμε μέσα από την ζωγραφική, την γλυπτική, τους μύθους, την ποίηση και μέσω της κατανόησης θα πραγματο - ποιήσουμε επαφή με αυτό που φανερώνεται στο «μεταξύ» γιατί…
«Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα
και τί θα γινόμασταν αν η πνοή μας λιγόστευε».
Γ. Ρίτσος
- Gestalt και Θέατρο
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Νικόλας Ράπτης
Η τέχνη του θεάτρου σε συνδυασμό με τεχνικές και εφαρμογές που ανήκουν στο χώρο του εκπαιδευτικού δράματος προσφέρουν ένα ιδανικό εργαλείο εμπειρικής διερεύνησης και επίγνωσης σε ζητήματα που σχετίζονται με στάσεις, συμπεριφορές και συναισθήματα του ατόμου.
Μέσα από τη διαδικασία βιωματικών θεατρικών πρακτικών, το άτομο έχει την ευκαιρία να πειραματιστεί με τα εκφραστικά του μέσα, να δοκιμάσει νέους τρόπους επίλυσης προβληματικών καταστάσεων και συμπεριφορών, να εμπιστευθεί και να επενδύσει στη φαντασία, τη δημιουργικότητά του και κατ’ επέκταση του ίδιου του Εαυτού του.
Το θέατρο αποτελεί ένα χώρο συμπερίληψης και συνύπαρξης όλων των βασικών δομικών στοιχείων των υπόλοιπων τεχνών, ενισχυμένο με τη μοναδικότητα που του προσδίδει η ιδιότητα της «εφήμερης και ζωντανής τέχνης».
Έννοιες όπως, μεταξύ άλλων: «επίγνωση», «βίωμα», «συμπερίληψη», «εδώ και τώρα», «ολιστικότητα», «δράση»... είναι μερικοί μόνο βασικοί άξονες σύνδεσης της θεραπείας Gestalt με τη θεατρική πρακτική και τον πλούτο εφαρμογών που προσφέρεται απλόχερα μέσω του θεάτρου ως πολύτιμο εργαλείο τόσο σε θεραπευτικό, όσο και σε κάθε άλλο ανθρωπιστικό και εκπαιδευτικό πεδίο.
- Εικαστικά
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΕΣ: Λιάνα Δάκτυλα – Μαριαλένα Τσιαμούρα
Η εικαστική τέχνη αποτελεί άλλοτε μορφή, και άλλοτε το φόντο των πολιτισμών. Συνοδεύει και συντροφεύει τον άνθρωπο από τις πρώτες μέρες της ύπαρξης του. Έχει αποτελέσει βάση και οδηγό για την εξέλιξη των γενεών και των κοινωνιών. Από τότε μέχρι σήμερα, από τα σπήλαια μέχρι τα γραφεία και τις τάξεις μας, δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο να εστιάσει στο εδώ και τώρα και να φτιάξει μορφές με το μολύβι, τα χρώματα και τα πινέλα του, τον πηλό που πλάθουν τα χέρια του. Ο άνθρωπος τοποθετείται στη θέση του Δημιουργού, και το δημιούργημά του είναι εκεί για να μεταδίδει, να εκτονώνει, να επικοινωνεί καθετί που είναι στην επίγνωσή του ή όχι λειτουργώντας τελικά ως καθρέπτης μιας μικροκοινωνίας, στην οποία οι θέσεις του πομπού, του δέκτη και του μηνύματος εναλλάσσονται διαρκώς. Σε αυτό το διήμερο, θα πειραματιστούμε με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το κολάζ και άλλες τεχνικές, παίζοντας με τη μορφή και το φόντο και δημιουργώντας νέες εικαστικές σχέσεις και συναντήσεις.
- Θέατρο Κούκλας και Αντικειμένων
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΕΣ: Λιάνα Δάκτυλα – Μαριαλένα Τσιαμούρα
Οι κούκλες είναι υλικό και αντικείμενα. Παρόλα αυτά, τις βλέπουμε να παίρνουν πνοή και ζωή. Συνδεόμαστε μαζί τους και αναπτύσσουμε σχέσεις, που μοιάζουν πολύ με αυτές που αναπτύσσουμε με τους ανθρώπους. Στη θεραπευτική ή εκπαιδευτική διαδικασία, καλούμαστε να τις κατασκευάσουμε, να πάρουμε αποφάσεις για το χαρακτήρα τους, να μιλήσουμε για εκείνες, να τις εμψυχώσουμε. Η κούκλα, από τη μεριά της, μπορεί να μιλήσει για εμάς, να εκφράσει όσα δεν μπορούμε να εκφράσουμε, να ζήσει τις εμπειρίες που δεν έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε. Μπορεί να αποτελέσει εργαλείο και μέσο για διερεύνηση, πειραματισμό, έκφραση, επικοινωνία, δημιουργία. Είναι το όριο της επαφής, το πεδίο στο οποίο αναδύεται η εμπειρία, και η ίδια η επανορθωτική εμπειρία ταυτόχρονα. Στόχος μας να ανακαλύψουμε το τρόπο που λειτουργεί και τη δυναμική που τη συνοδεύει.
- Χορός
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ: Κωνσταντίνος Κατσαμάκης – Εξαρμενία Παππά - Ελένη Χατζηγεωργίου - Κάτια Χατζηλάκου
“Dance is the hidden language of the soul” Martha Graham
Μέσα από την τέχνη του χορού θα μοιραστούμε εργαλεία και τρόπους εφαρμογής τόσο στη θεραπευτική, όσο και στην εκπαιδευτική δημιουργική διαδικασία με στόχο να εξελίξουμε την κινητική μας αυτογνωσία, να αντλήσουμε έμπνευση για τη δουλειά με το σώμα, να συν δημιουργήσουμε και πάνω από όλα να χορέψουμε μαζί στον ρυθμό της επαφής.
Πώς μπορώ να ενώσω τη σιωπηλή τέχνη του χορού με τη θεραπεία λόγου και την εκπαίδευση; Πώς μπορώ να δουλέψω ατομικά, δυαδικά ή με ομάδες; Αγγίζω; Εμπιστεύομαι; Αφήνομαι; Αποδέχομαι; Χορεύω μόνος/η μου ή μαζί σου;
Αντλώντας εργαλεία από τις πρακτικές του σύγχρονου χορού, του αυτοσχεδιασμού, του διαλογισμού, του contact improvisation, της χορορυθμικής θεραπείας μέσω της Πρωτόγονης Έκφρασης, του stretching, της ιδεοκίνησης, της χορογραφικής σύνθεσης καθώς και τη μελέτη της ανατομίας του σώματος και τη σχέση του με τον χώρο και τον ρυθμό σας προσκαλούμε:
«με απλές κινήσεις να δημιουργήσουμε μεγάλους χορούς…» και να πειραματιστούμε σε τεχνικές και μεθόδους που μπορούμε να αξιοποιήσουμε στη δουλειά μας.
- Η Εικαστική θεραπεία με την προσέγγιση Gestalt σε άτομα με άνοια και νόσο Alzheimer και σε άτομα με καρκίνο του μαστού
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Κατερίνα Σιαμπάνη
Από τη μέρα που γεννιόμαστε, η καθημερινότητά μας είναι μια εναλλαγή γεγονότων και καταστάσεων τα οποία ο καθένας από εμάς βιώνει με διαφορετικό τρόπο και με ένα φάσμα συναισθημάτων που συχνά αποτυπώνει και εκφράζει μέσα από την τέχνη. Ο πρωτόγονος άνθρωπος αρχικά αποτύπωσε στα τοιχώματα των σπηλαίων εικόνες από τα γεγονότα και τις καταστάσεις που βίωνε, ενώ παράλληλα εξέφραζε τα συναισθήματά του και τον εσωτερικό του κόσμο σχεδιάζοντας και χρωματίζοντας το σώμα του και αργότερα τα ρούχα που χρησιμοποιούσε. Επί χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι σε κάθε ηλικία απεικονίζουν τον εσωτερικό τους κόσμο επιλέγοντας να ντυθούν με διάφορα χρώματα. Σε πολλούς πολιτισμούς τα χρώματα χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν συναισθηματικές καταστάσεις που συνοδεύουν τον θάνατο και το πένθος, τον γάμο, και πολλές άλλες γιορτές. Με κάθε τρόπο ο άνθρωπος φαίνεται να προσπαθεί να εκφράσει συναισθήματα και συναισθηματικές καταστάσεις, είτε προσπαθώντας να απεικονίσει τον κόσμο και τον εαυτό του όπως τον αντιλαμβάνεται (πλαστικές τέχνες), είτε μέσα από τις λεγόμενες «άυλες» τέχνες, όπως την ποίηση (λογοτεχνία), την μουσική, το θέατρο και τον χορό (Σιαμπάνη, 2011).
Στη συνάντησή μας θα ασχοληθούμε και θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε εικαστικά έργα θεραπευόμενων και να συζητήσουμε πώς οι εικαστικές τέχνες με τις αρχές και τη φιλοσοφία της θεραπείας Gestalt μπορούν να συνεχίσουν να αποτελούν σημαντικά εργαλεία επίγνωσης, επαφής και στήριξης και στη διαδικτυακή συνθήκη. Θα εστιάσουμε σε ομάδες ευάλωτων πληθυσμών όπως άτομα που πάσχουν από κάποια μορφή άνοιας με πιο συχνή την άνοια τύπου Alzheimer, αλλά και περιπτώσεις γυναικών που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο του μαστού, αλλά και μεταστατικούς καρκίνους. Όπως για παράδειγμα, το βίωσε μια από τις γυναίκες με καρκίνο του μαστού που συμμετείχε στην διαδικτυακή ομάδα της εικαστικής θεραπείας κάτω από την ομπρέλα του ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ: «… πρώτη φορά άκουσα για την θεραπεία Gestalt και πρώτη φορά συμμετείχα σε εργαστήριο εικαστικής θεραπείας της Gestalt. Είμαι ενθουσιασμένη με το εργαστήριο. Έμαθα πολλά για τον εαυτό μου, μέσα από τις δημιουργίες μου, από τις ανατροφοδοτήσεις των υπολοίπων συμμετεχόντων, από τις δημιουργίες των κοριτσιών, από την συντονίστρια. δεν ήταν λίγες οι φορές που έμεινα άναυδη από τα έργα των κοριτσιών και τα μοιράσματά τους. Πόσο όμορφες και δημιουργικές ήταν αυτές οι δύο ώρες κάθε εβδομάδα, πόσο ανάλαφρη και γαλήνια έκλεινα τον υπολογιστή μετά από κάθε εργαστήριο. Συναισθήματα τόσα πολλά κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου, αλλά και κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, όταν θυμόμουν τις συναντήσεις: χαρά, ενθουσιασμό, ανυπομονησία, περιέργεια, θαυμασμό, περηφάνια, αγάπη, νοιάξιμο, ξαλάφρωμα, καλοσύνη, έκπληξη, ελπίδα, λύπη, φιλαλληλία και τόσα άλλα. Μακάρι να ήταν περισσότερες οι συναντήσεις ή αν είναι εφικτό να συνεχιστούν λίγο ακόμη. Σκέφτομαι ότι εάν το εργαστήριο γίνονταν δια ζώσης, θα μπορούσαμε να έρθουμε ακόμη πιο κοντά με τα κορίτσια. Από την άλλη, μέσω του υπολογιστή και αυτού του τρόπου διενέργειας του εργαστηρίου, είχα την μοναδική ευκαιρία να συμμετέχω και να γνωρίσω τόσες υπέροχες γυναίκες από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας…».
- Πολώσεις και Εκφραστικές Τέχνες
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Ζωή Θεοφιλάκου
Με τη συνεργασία της Bianca Monroy
Οι πολώσεις στη θεραπεία Gestalt μπορούν να νοηθούν ως τα άκρα των εσωτερικών μας συγκρούσεων ή ακόμη και ως τα άκρα των συγκρούσεων του πεδίου μας. Ο κάθε οργανισμός, με την εγγενή του ικανότητα για αυτορρύθμιση, βρίσκει ένα σημείο να υπάρχει ανάμεσα σε όλο το φάσμα των πολώσεων του. Τί συμβαίνει σε αυτό το σημείο και πώς υπάρχει εκεί το άτομο;
Η μεθοδολογία των εκφραστικών τεχνών στην ψυχοθεραπεία, βασισμένη στις αρχές της φαινομενολογίας, έχει ως στόχο της την ενεργοποίηση των εκφραστικών μας διόδων, μαζί με την λεκτική άρθρωση αλλά και πέρα από αυτήν. Οι τέχνες που μας είναι διαθέσιμες ποικίλουν ανάμεσα σε: δημιουργία ήχων και μουσική, εικαστικές τέχνες, ελεύθερη γραφή και ποίηση, κινησιολογία, χορό και performing acts μέσα από δημιουργία χαρακτήρων.
Σε αυτό το σεμινάριο θα δούμε κάποιους τρόπους με τους οποίους η εναλλασσόμενη χρήση των εκφραστικών τεχνών μπορεί να εξυπηρετήσει την διερεύνηση των εσωτερικών μας πολώσεων, με στόχο την ανάδυση και ανάδειξη της προσωπικής φωνής.
Με σημείο εκκίνησης το αισθητήριο σώμα θα αποπειραθούμε αρχικά να διευρύνουμε την επίγνωση της λειτουργίας του μέσα από διαλογιστικές ασκήσεις που χρησιμοποιούν υλικά, όπως ο πηλός. Έπειτα θα δουλέψουμε με αυτή την επίγνωση, ώστε να την μετουσιώσουμε σε έκφραση έξω από το σώμα, άλλοτε με γρήγορες εναλλαγές ανάμεσα στις διαφορετικές μεθόδους και άλλοτε με ασκήσεις συγκέντρωσης σε κάποια από αυτές. Στόχος μας εδώ η άρση της λογοκρισίας και η ανάδυση του πρωτόλειου ακατέργαστου λόγου.
Η προσέγγιση μας στα έργα μας έπειτα, θα γίνει μέσα από την αισθητική ανάλυση τους, κάτι που σημαίνει ότι θα προσπαθήσουμε να μείνουμε στην φαινομενολογία του αισθητικού και να απομακρυνθούμε από κεκτημένες ερμηνείες. Προσεγγίζουμε το αισθητικό αποτέλεσμα με διάθεση κατανόησης τόσο της διαδικασίας της έκφρασης όσο και του περιεχομένου της για το κάθε Υποκείμενο, και όχι με βάση οποιοδήποτε σύστημα αξιολόγησης.
Θα δουλέψουμε ατομικά, σε ζευγάρια, μικρές ομάδες και στο σύνολο μας και θα χρειαστούμε ορισμένα υλικά έτοιμα μαζί μας και άνετα ρούχα.
- Μουσική
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Νίκος Ζαφρανάς
Η μουσική είναι πολύ περισσότερο από «μία ακόμη δραστηριότητα» στη ζωή μας.
Είναι αναπόσπαστο τμήμα της ανάπτυξής μας ως άτομα και ως μέλη κοινωνικών ομάδων. Η μουσική σήμερα έχει μεταμορφωθεί από την τεχνολογία και από το σμίξιμο τόσων διαφορετικών παραδόσεων.
Ζούμε με πολύ διαφορετικές προκλήσεις ακόμη κι αν τις συγκρίνουμε με την προηγούμενη μόλις γενιά. Ανησυχούμε για το περιβάλλον, για ανθρώπους στα όρια της φτώχειας, για πολέμους κλπ. Ο κόσμος μας μπορεί να είναι δυσβάστακτα γεμάτος με προκλήσεις. Μέσα σ’ αυτήν τη μεταβαλλόμενη κατάσταση, η μουσική μπορεί να είναι ένα λιμάνι, μια διαφυγή. Μπορεί να αποτελέσει δικλείδα ασφαλείας απελευθερώνοντας ένταση και ενέργεια όταν τίποτε άλλο δε μοιάζει εφικτό.
Ο ήχος και η μουσική είναι στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης, σκέψης και συμπεριφοράς. Παρέχουν σημαντικότατα στοιχεία για την ολοκληρωμένη ανάπτυξή μας περιλαμβάνοντας γνωστικά, συναισθηματικά, σωματικά και ψυχικά οφέλη.
Θα διερευνήσουμε μαζί τη μουσική αλληλεπιδραστικότητα με θεραπευτικό και εκπαιδευτικό στόχο· μία διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε μεταμορφωτικές εμπειρίες και σε μια αυθεντική διάδραση εφ’ όρου ζωής.
- Φωτογραφία
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Ιωάννα Γκουτζιώτη
«Η φωτογραφία έχει μια ιστορία... είναι μια μορφή στο φόντο,
στο πεδίο, μια παγωμένη Gestalt στον χώρο-χρόνο»
(Χατζηλάκου, προφορικά 14-11-2017).
Η φωτογραφία έχει μια παράξενη ιδιότητα να μεταμορφώνει το εύρος των μοτίβων της σε έργα τέχνης και παρά τις αμφισβητήσεις προς αυτήν, έχει όντως αναγνωριστεί ως μια κλασική μοντερνιστική τέχνη μια και διαμορφώθηκε βήμα-βήμα, μέσα από αναμονή, φόβο, αλλά και αυτογνωσία (Sontag, 1993). Με την φωτογραφία ως μορφή τέχνης, τα ζητήματα παρουσιάζονται με πιο οικείο και αντιληπτό τρόπο, ενώ παράλληλα προωθείται μια νέα μορφή αίσθησης και σκέψης του κόσμου για τον άνθρωπο (Krauss, 1999).
Ως μια ιδιαίτερη μορφή τέχνης, η φωτογραφία περιλαμβάνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούν πέρα από έκφραση, να ευαισθητοποιήσουν πιο βαθιές πτυχές την ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από την ψυχοθεραπεία. Ο Eugene Smith έχει αναφέρει ότι «η φωτογραφία στην καλύτερη περίπτωση είναι μια χαμηλή φωνή… αλλά μερικές φορές, μια φωτογραφία μπορεί να προσελκύσει τις αισθήσεις μας για επίγνωση» (Knauer, 1999, σ.80). Σε αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία θα αξιοποιήσουμε τις αρχές τις ψυχοθεραπείας Gestalt και τις τεχνικές της φωτοθεραπείας της Judith Weiser με θεωρία και βίωμα. Και αυτό γιατί η φωτογραφία ως μέσο θεραπείας λειτουργεί προβολικά και με αμεσότητα, και έχει εφαρμογή σε πολλές ενότητες της ψυχοθεραπείας Gestalt, όπως μορφή και φόντο, θεωρία πεδίου, φαινομενολογία, τον κύκλο και τα εμπόδια επαφής, πολώσεις, την σχέση Εγώ-Αυτό / Εγώ-Εσύ, την άδεια καρέκλα, τους ανοιχτούς λογαριασμούς, τη δημιουργική προσαρμογή, τις νευρώσεις, καθώς και άλλες πτυχές της Gestalt.
Στα πλαίσια της συνάντησης GestaltΤέχνη το βιωματικό εργαστήριο «Μέσα και έξω από το Φωτογραφικό Κουτί» θα δώσει τον χώρο και τον χρόνο στους/στις συμμετέχοντες/ ουσες να εστιάσουν και να δημιουργήσουν βιωματικά το δικό τους φωτογραφικό – θεραπευτικό «έργο» τέχνης.
- Εικαστική θεραπεία
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Γιάννης Ευθυμιάδης
Αφέσου / εκφράσου/ εκθέσου
Η διαδρομή της δημιουργίας αποτελεί ένα εσωτερικό μονοπάτι της έκφρασης, μέχρι να φτάσει στον έξω κόσμο και να γίνει ένα συλλογικό έργο ορατό από όλους, ελεύθερο να νοηματοδοτηθεί από την οπτική του καθενός.
Έχοντας ως βασικά μας εργαλεία το σώμα και την φαντασία με την βοήθεια των χρωμάτων θα δημιουργήσουμε ένα έργο διαπλέκοντας τις ικανότητες μας σε ένα κομμάτι με σκοπό, μέσω της αλληλεπίδρασης μας, να μας γνωρίσουμε βαθύτερα στο τώρα, φτάνοντας αργότερα στην έκθεση, ώστε να αποκομίσουμε ό,τι έχει να μας προσφέρει το μέρος του εαυτού μας που αφήσαμε στον καμβά.
Είσαι έτοιμος -η να σε "ακούσεις" ;
Είσαι έτοιμος -η να "εκτεθείς" ;
«Η τέχνη πλένει μακριά από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινής ζωής…» (Pablo Picasso).
- Gestalt και Λογοτεχνία: Η βιογραφία της σχέσης με το παιδί μου
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Άννα Μερτζάνη
Ποιες δημιουργικές προσαρμογές έχει κάνει το παιδί μου για να σχετιστεί μαζί μου;
Πώς αυτορρυθμίζομαι στην κάθε στιγμή μαζί του;
Τι ποιότητες έχει μέσα η σχέση που συν-δημιουργήσαμε μέχρι τώρα;
Αν μπορούσαμε να καταγράφουμε ανά πάσα στιγμή με ένα εργαλείο μαγικό -σαν παιχνίδι- τον αντίκτυπο που κάνει στην ψυχή μας η κάθε αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους και τα φαινόμενα, αυτό που θα διαπιστώναμε θα ήταν χιλιάδες επιγνώσεις, που όμως πιθανά να μας φόβιζαν, με την βιασύνη που θα είχε ένας τέτοιος μηχανισμός. Παρ’ όλα αυτά, στο όριο της επαφής μας με τον κόσμο, υπάρχει ανά πάσα στιγμή και μια δημιουργική προσαρμογή.
Το παιδί: Το έργο ενός λογοτέχνη αναδεικνύει τους τρόπους που έχει διαμορφώσει από παιδί ώστε να αντιμετωπίσει αυτό το μεγάλο που είναι ο κόσμος που τον πλαισιώνει. Αυτό που τον πλακώνει, τον παραμελεί, τον προκαλεί, τον ταΐζει ξένη τροφή, τον μηδενίζει ή του μαθαίνει πώς να αγαπάει, να ακούει, να φροντίζεται και να είναι σε επαφή. Αυτοί οι επαναλαμβανόμενοι τρόποι, διαμόρφωσαν τη ματιά του για τον εαυτό του και τον κόσμο, έδωσαν την μοναδικότητα στην γραφή του και αυτή η μετακίνησή του, από παθητικό δέκτη σε συγγραφέα, τον έσωσε.
Ο γονιός: Η μητέρα και ως σύντροφος, η μητέρα που δεν ήξερε αν ήθελε να γίνει μητέρα, η χωρισμένη μητέρα. Ο πατέρας ως παιδί με τον πατέρα του, ο πατέρας και η έφηβη κόρη του, ο εργασιομανής πατέρας.
Η σχέση: Η απόπειρα επαφής, η αποτυχία, η σύγκρουση, η επίγνωση, η επίλυση, ο αναστοχασμός, η ησυχία.
Η Gestalt φωτίζει την ροή της προσωπικής διαδικασίας στην οποία μπαίνει το άτομο μέσα στην κάθε διαφορετική του σχέση. Στο εργαστήριο αυτό οι γονείς με τα παιδιά τους θα έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν τους τρόπους επαφής μέσα στη σχέση τους και να καταγράψουν αλλά και εικονογραφήσουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο μια ιστορία από τη σχέση τους.
