Ημερομηνία: Παρασκευή 5 Ιουνίου 2020, ώρα 18:30

Ένας από τους πλέον καθοριστικούς και λανθασμένους «επιμορφωτικούς» μύθους που μας δίδαξε η εκπαίδευσή μας είναι, ακριβώς, ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι για τον πόνο ούτε για την απώλεια, γράφει ο Jorge Bucay. Η αλλαγή είτε είναι εσωτερική είτε εξωτερική εμπεριέχει ΠΑΝΤΟΤΕ μια διαδικασία ενεργούς προσαρμογής σε ό,τι καινούριο έχει το διαφορετικό και σε ό,τι διαφορετικό έχει το καινούριο, ακόμη κι αν είναι καλύτερο.

Σε αυτή τη διάλεξη θα προσπαθήσουμε να μάθουμε να θεραπεύουμε τα τραύματα που προκαλούνται όταν αλλάζει κάτι, όταν φεύγει κάποιος, όταν μια κατάσταση φτάνει στο τέλος της, όταν δεν έχω πια αυτό που είχα ή νόμιζα πως είχα. Στο πένθος υπάρχει πάντοτε κάτι που μου στερούν, κάτι που δεν ήθελα να εγκαταλείψω, κάτι που δεν ήθελα να χάσω.

Η Laura Perls δηλώνει ότι η πραγματική δημιουργικότητα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την επίγνωση της θνητότητας, με άλλα λόγια την υπέρτατη απώλεια.

Κάθε απώλεια, όσο μικρή κι αν είναι, έχει ως συνέπεια την ανάγκη επεξεργασίας. Αυτό ισχύει για όλες ανεξαιρέτως τις απώλειες.

Άραγε, πρέπει να πονέσω για να μεγαλώσω;

Ερκετζίκη Ασημίνα, Ψυχολόγος Α.Π.Θ., Εκπαιδευμένη στην Ψυχοθεραπεία Gestalt