Στο τεύχος του Δεκεμβρίου 2016, του επιστημονικού περιοδικού Εποχή, η κα. Δέσποινα Μπάλλιου, ανέπτυξε ένα άρθρο με θέμα «Η Διϋποκειμενικότητα της Εμπειρίας στη Θεραπεία Gestalt».

Η κ. Μπάλλιου ανέλυσε τον όρο διϋποκειμενικότητα, ως θεμέλιο και ως κύρια αρχή της φιλοσοφικής μεθόδου της Φαινομενολογίας , όπως το χρησιμοποίησε πρώτος ο Edmund Husserl (1931), ιδρυτής της Φαινομενολογικής σκέψης, επηρεάζοντας σημαντικά την φαινομενολογική σκέψη και στοχασμό μιας γενιάς φιλοσόφων- φαινομενολόγων.

Με βάση την ανάλυση αυτή η κα Μπάλλιου, εξηγεί πώς η αντίληψη της διϋποκειμενικότητας βρίσκεται στον πυρήνα της θεωρίας της θεραπείας Gestalt γιατί η θεραπεία Gestalt αποτελεί μία σχεσιακή και φαινομενολογική προσέγγιση.

Η φαινομενολογική προσέγγιση, πρώτος πυλώνας της θεραπείας Gestalt, προσπαθεί να κατανοήσει την ανθρώπινη ύπαρξη και συνείδηση.

Προχωρώντας στο δεύτερο πυλώνα της θεραπείας Gestalt, της θεωρίας πεδίου (Lewin, 1952) θα βρούμε και εκεί την αντίληψη της διϋποκειμενικότητας της εμπειρίας. Σύμφωνα με τη θεωρία πεδίου δεν είμαστε απομονωμένα μυαλά ούτε είμαστε παθητικοί αποδέκτες του εξωτερικού κόσμου. Είμαστε πάντα “από το πεδίο” αλληλεπιδρώντας συνεχώς με τον περίγυρό μας, επηρεάζοντας και επηρεαζόμενοι από αυτό.

Τέλος, ο τρίτος πυλώνας της θεωρίας Gestalt, ο υπαρξιακός διάλογος, υποστηρίζει τη διϋποκειμενικότητα της εμπειρίας. Όπως αναφέρεται στο κείμενο, σύμφωνα με τον Buber (1970), δεν υπάρχει Εαυτός χωρίς τον Άλλον. Υπάρχει το Εγώ της σχεσιακής λειτουργίας “Εγώ-Αυτό” και το Εγώ της σχεσιακής λειτουργίας “Εγώ-Εσύ”. Το “Εγώ” δεν υπάρχει μόνο του, οι άνθρωποι υπάρχουν εντός μιας σχεσιακής δυναμικής που επηρεάζει την αίσθηση του Εαυτού (“Εγώ”).

Το επιστημονικό περιοδικό Εποχή, είναι καρπός μιας συνεργασίας των τριών εταιρειών, της Ελληνικής Εταιρείας Φαινομενολογικής – Υπαρξιακής Ανάλυσης και Ψυχοθεραπείας, της Ελληνικής Εταιρείας Υπαρξιακής Ψυχολογίας, και του Ελληνικού Κέντρου Focusing.